Een Gibbon Experience zonder Gibbons en ons eiland

Van 13 tot en met 15 januari hebben we door de jungle van Bokeo, Laos gehiked en geziplined. Wat een geweldige ervaring is dit geweest!

Om acht uur ‘s ochtends hebben we ons gemeld bij het Gibbon kantoor en onze backpacks gedropt. We nemen elk een kleine rugzak mee, maar hebben zo licht mogelijk gepakt. Omdat we de Gibbon Experience 1-2 dagen later doen dan gepland, hebben we niet de ‘classic tour’, maar de ‘waterfall tour’. Dit betekent meer hiken, dieper de jungle in, slapen in twee verschillende boomhutten en meer ziplines.

We krijgen eerst een introductiefilmpje te zien en vervolgens een instructievideo. Daarna krijgen we nog een mondeling toelichting over de komende dagen en het project (bescherming van het woud). Gedurende de vrije tijd mag je vrij gebruik maken van ziplines, maar je mag niet ‘s nachts ziplinen. Zestien mensen, twee groepen van acht, doen mee aan de Waterfall.

We vertrekken in twee pick ups en moeten 1,5 uur op verharde weg en 1 uur op onverharde weg rijden om bij het dorp te komen vanaf waar we beginnen met hiken. Twee mensen zitten binnen in de pick-up en wij zitten met vier andere in de laadbak van de wagen, omgebouwd tot een tuktuk-pick-up. We zitten achterin met een jonge Amerikaan, Adam, een jong Frans stel, Charlotte en Lou-Lou (Louis) en een oudere Rus. De Rus zegt niet zoveel, maar met de rest hebben we meteen een klik en de tijd vliegt voorbij.

Als we in het dorp aankomen, krijgen we eerst lunch. We lunchen met ons pick-up-groepje minus de Rus. Na de lunch moeten er eerst twee groepen van acht personen worden gemaakt. De ene groep start met de waterval en de andere groep gaat daar morgen heen.

Omdat we onze pas gevormde possie niet willen opsplitsen, vragen we of we geen groepen van negen en zeven mogen maken. Dit is geen probleem en een Australisch gezin dat zich bij ons voegt, vindt dit ook hartstikke prima.

Ook met een minder leuke groep was de Gibbon Experience geweldig geweest, maar de hele ervaring is nu briljant te noemen omdat we zo’n leuke, grappige en geweldige groep hadden. We waren net één groot gezin en zeiden allemaal dat we wel een week met elkaar in boomhutten konden verblijven! Heerlijk om zo afgesloten te zijn van de buitenwereld en het mega gezellig te hebben. We hebben onwijs veel (kaart)spelletjes gespeeld in de boomhutten en tijdens het hiken raadsel en verhalen gedeeld. De gidsen, die ook super waren, vonden het zelfs zo gezellig dat ze de tweede avond met ons mee hebben gedronken en mee hebben gespeeld. Ze hadden toen zelfs twee extra flessen whiskey en een zelf gestookte drank (sleepy water) meegenomen!

Maar goed, eerst over de eerste dag.

Trouwens voordat we daarop ingaan eventjes dit, want anders komt dit telkens naar voren, damn wat was het hiken zwaar, haha. Ze zeggen dat je voor deze trip in ‘reasonable good shape’ moet zijn, maar even serieus.. je moet gewoon in good shape en een fit boy zijn, wil je dit soms niet als lijdensweg ervaren. Hoe dan ook was dit het dubbel en dwars waard!

De eerste dag zijn we gestart met een hike van zo’n twee uur naar de waterval. Bij de waterval hebben we een klein uur gezwommen, althans gezwommen. Ondanks dat we het snikheet hadden van het wandelen en het klimmen, was dit het koudste water waar ik ooit in ben gesprongen. Het voelde echt alsof je in één klap met je hele lichaam in een dompelbad na de sauna flikkerde. Je lichaam raakte gewoon in een soort shock stand, ook al wende het wel. Er hing ook een soort van kabelbaan, maar die was stuk.

De meeste van de groep zijn naar de overkant van het water gezwommen aan de voet van de waterval. Stefan vond ondertussen steeds meer onderdelen van de kabelbaan en probeerde die te maken en ik zat met de Australische Amy half in het water. Dat vonden wij mooi en koud zat! Het idee van helemaal (ongeveer 25 meter) over het water te zwemmen, maar dan ook weer terug te moeten zwemmen zagen wij niet zitten. Inmiddels had Stefan het voor elkaar gekregen om de kabelbaan te maken. Hij moest wel uitleggen hoe hij dit als Barber voor elkaar had weten te krijgen! De mannen gingen via de kabelbaan nog een paar keer naar beneden.

Toen was het tijd voor de tweede hike, naar de boomhut waar wij onze eerste nacht zouden doorbrengen (opnieuw twee uur). Vanaf hier kregen we onze zipline-harnassen. Voordat we bij de boomhut waren kregen we ook de eerste twee ziplines! Stefan en ik gingen als eerst van de eerste zipline af en toen we aankwamen zei de gids: joh, ga maar alvast met de volgende maar wel even dubbel checken. Stefan en ik keken elkaar aan, zo van ‘moeten we nu zelf, zonder begeleiding al’ maar dachten oké! Let’s go! We zijn toen zelf naar de volgende zipline gelopen en via de zipline bereikte we de boomhut.

Rond 17 uur zijn we gezamenlijk gaan avondeten in de boomhut. Wat hadden we een honger van de trektocht! Ons eten, inclusief thee, werd trouwens door locals via de ziplines naar de boomhut gebracht. Het eten was verder echt heerlijk en beter dan op sommige plekken tijdens onze reis.

Na het avondeten zeiden de gidsen dat ze in het dorp zouden slapen en niet bij ons. Ze gaven ons nog wat veiligheidsinstructies. Er is namelijk ooit een boomhut afgebrand en toen moesten de gasten vluchten via de ziplines. Ik vroeg nog hoe we hen konden bereiken, mocht dit nodig zijn. De gids zei: dan moet je teruglopen naar de waterval en ons roepen. Ik had een mobielnummer verwacht, maar goed prima.

We hebben onderling spelletjes gedaan, de bedden en klamboes klaargemaakt en sommige gingen douchen. We hebben ook een fles ‘sleepy water’ op, oftewel, eigen gestookte drank. Tijdens de lunch die dag kwamen we de vorige groep tegen. Zij vertelde ons dat ze naakt en dronken ‘s nachts waren gaan ziplinen. Onze gids had ons tijdens het hiken ook een soortgelijk verhaal verteld. Uiteraard bracht dit ons op ideeën......... dus, wij ons zipline-harnassen weer aangedaan en ‘s nachts gaan ziplinen!

We hebben denk ik wel vier rondes om de boomhut gedaan en wat was dat vet in het donker. Vooral als iedereen de zaklampen uitdeed als iemand de zipline afging, dan ging je letterlijk de duisternis in. We hebben ook een hele aparte, oranje maan gezien en de rivier in het maanlicht was ook prachtig.

Het is best lastig om elke zipline tot het einde uit te ‘rijden’. Stefan lukte dit het merendeel van de ziplines wel, maar de meeste moesten vaak ‘als een aap’ zichzelf binnenhalen. Dit is best zwaar en sommige moesten dit telkens doen. Ik kan je vertellen dat ziplinen dan een stuk minder leuk is, en nee ik hoefde dat gelukkig niet altijd! Wel vaak.

‘s Nachts waren we dus aan het spelen met zaklampen, maar wel nadat dubbel was gecontroleerd of iemand goed vast zat. Op een gegeven moment deed Stefan de lichten uit bij binnenkomst van mensen, omdat dit heel surrealistisch was. Alsof je door een donkere tunnel zonder einde glijdt. Alleen toen deed Stefan het licht pas te laat aan en klapte de Australische vader Warrick zo hard tegen het kussen aan dat hij met volle vaart weer terug de lijn op ging! Normaal was hij een van de langzaamste, maar nu opeens super snel. Wij stonden met vier man aan onze kant en riepen allemaal dat hij moest remmen!! Want, als je jezelf het hele stuk moet binnen trekken, dat wens je niemand toe. Deze lijn was meer dan 400 meter lang! Blijkbaar kun je niet remmen als je achteruit gaat..

In zo’n jungle hoor je natuurlijk alles, dus na een tijdje hoorde we vanuit de boomhut: “oh my god, is that dad“ That’s dad”

Uiteindelijk was Warrick weer veilig bij ons en zonder kleerscheuren, maar wel compleet gesloopt. We vonden het toen tijd om te gaan slapen en zijn teruggegaan naar de boomhut. We hebben die nacht maar liefst tien uur geslapen en werden wakker gemaakt door de gidsen met ontbijt. We hadden ons gewoon verslapen!

De tweede dag was minder spannend, maar nog zwaarder door onze nachtelijke avonturen. We hebben zo’n drie uur gehiked met heel veel ziplines en kwamen toen bij de tweede boomhut aan. Tijdens de hike verteld onze gids nog dat hij wist van onze nachtelijke avonturen, omdat hij al onze spullen die ochtend ergens anders zag hangen. Hij vond het niet erg, haha. Na de lunch zou er een tweede hike starten. Je kon ook in de boomhut blijven. We waren op dat moment echt compleet gesloopt, maar toen we hoorde dat we zeker tien unieke ziplines zouden langsgaan, zijn we toch maar meegegaan. Als je er dan toch bent.. We hebben ook Gibbons geprobeerd te spotten, maar helaas zonder succes.

De volgende (derde) dag hebben we nog eens geprobeerd de Gibbons te zoeken, maar helaas concludeerde onze gids dat ze verplaatst waren. Blijkbaar doen ze dat nogal veel. We zijn terug gehiked, wederom zo’n drie uur, en hebben in het dorp geluncht en een overwinningsbiertje met elkaar gedronken. Want als een overwinning voelde het! Daarna zijn we weer 2,5 uur teruggereden.

Wij konden de laatste bus nog halen die weer terug naar Chiang Rai, Thailand zou gaan en besloten dat te doen. Het Franse stel ging door in Loas met de bus en Adam besloot twee dagen met de Aussies mee te gaan op een long tail boat. We hebben een Whatsapp groep aangemaakt en houden sindsdien contact. Ook zijn we uitgenodigd bij het Australische gezin, dat vlakbij Sydney woont. Dat lijkt ons top!

De dag erna zijn we in de ochtend naar Phuket gevlogen en daar verblijven we tot en met aanstaande zaterdag. Tot nu toe hebben we vooral op het strand, aan het zwembad en in kroegen gehangen. Morgen gaan we vissen op zee en vrijdag gaan we een snorkel tour langs vier eilanden doen! Daarover volgt uiteraard nog een update.

Zaterdagavond vliegen we terug naar Bangkok. Daar hebben we dan nog twee volle dagen en dan vliegen we dinsdagmiddag terug naar Nederland. Wat is de tijd gevlogen, maar wat was dit een vette reis en een mooi land!